4 urte nituela etorri ziren aitaren bila, 1936an. Donostialdetik erreketeak zetozela eta lagundu beharra zegoela esan ziguten. Bi urte igaro ziren haren berri jakin gabe.
Herriko zurrumurruek zioten Cantabrian harrapatu zituztela. Ez genuen beste berririk izan bi urte horietan. Gerraren nondik norakoak bai, aita bizirik zen ez.
Sukaldeko mahaian bilduta ginen ama, anaiak eta ni. Trena gure etxe atzeko mendi magaletik pasatu zen, egunero bezala, hots handia eginez. Anaia bromazaleak bota zuen berriz ere:"aita dator tren horretan". Amak errieta egin zion, halakoekin ez dela bromarik egiten esanez. Baina ume bat besterik ez zen anaia, ni bezala. Denbora gutxira, atean tok-tok aditu zen. "Aita da!"
Atearen bestaldean bizar luzedun gizona zegoen. Bi urte pasata, nik ez nuen lehenengoan ezagutu. Baina, bai, aita zen.
Atxitxak kontatutakoa 2010/12/24
benetan atxitxak kontatu dizula?? bai politta!
ResponderEliminar